امید و بیم
لغت‌نامه دهخدا
امید و بیم . [ اُ / اُم ْ می دُ ] (اِ مرکب ) وعده و وعید. آرزو و امید داشتن (بخاطر پاداش یافتن ) و ترس داشتن (بخاطر پادافره یافتن ) :
دل دشمنان گشته از وی دونیم
دل دوستان پر ز امّید و بیم .
ازپی تست اینهمه امّید و بیم
هم تو ببخشای و ببخش ای کریم .
- روز امید و بیم ؛ کنایه از رستاخیز :
شنیدم که در روز امّید و بیم
بدان را بنیکان ببخشد کریم .
و رجوع به امید و «بیم و امید» در ترکیبات امید شود.
دل دشمنان گشته از وی دونیم
دل دوستان پر ز امّید و بیم .
فردوسی .
ازپی تست اینهمه امّید و بیم
هم تو ببخشای و ببخش ای کریم .
نظامی .
- روز امید و بیم ؛ کنایه از رستاخیز :
شنیدم که در روز امّید و بیم
بدان را بنیکان ببخشد کریم .
(بوستان ).
و رجوع به امید و «بیم و امید» در ترکیبات امید شود.
