امیر حسینی

امیر حسینی . [ اَ ح ُ س َ ] (اِخ ) رکن الدین امیر حسین امیر عالم ، معروف به امیر سادات . از بزرگان عرفای خراسان در آخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری است . وی در قریه ٔ گریوه (یکی از دهکده های غور هرات )671 هَ .ق . (؟) متولد گردید و در طریقت شاگرد شیخ رکن الدین مولتانی بود. چون از مولتان بخراسان بازگشت در هرات توطن جست و بسال 718 هَ .ق . در همان شهر وفات یافت و در گورستان قصبه ٔ مصرخ در چندمیلی شمال هرات مدفون گردید. امیر حسینی را تألیفات عدیده بنظم و نثر بجای مانده که از آنجمله است : رساله ٔ نزهةالارواح (منثور در قواعد سلوک ) و مثنوی زادالمسافرین (در تصوف ) و مثنوی کنزالرموز و روح الارواح و صراطالمستقیم و سی نامه و طرب المجالس . یک نسخه از مجموعه ٔ کلیات وی در تصرف آقای علی اصغر حکمت است (از سعدی تا جامی ادوارد براون ترجمه ٔ علی اصغر حکمت حواشی ص 188 و 189). و رجوع به همین کتاب شود.