امینی سمرقندی
لغت‌نامه دهخدا
امینی سمرقندی .[ اَ نی ِ س َ م َ ق َ ] (اِخ ) مولانا... از شاعران قرن دهم هجری و معاصر سلطان سلیم است . صاحب مجالس النفائس نویسد: مردی فقیر و مسکین صفت و صالح هیئت است و بطرزقصیده کمتر شعر گفته و دائم غزل می گفته ، از اوست :
ای دل نشان ناوک آن دلربا شدی
در عاشقی نشانه ٔ تیر بلا شدی
سرو سهی بقد بلندت نمیرسد
باد صبا بگرد سمندت نمیرسد.
و چنانکه از مجالس النفائس برمی آید در زمان تألیف کتاب (928 هَ .ق .) مولانا امینی از زیارت مکه مراجعت کرد و قصیده ای در مدح سلطان سلیمان که در 926 به تخت جلوس کرده بود گفت . مطلع آن قصیده این است :
بداده زمان مملکت کامرانی
بکاوس عهد و سلیمان ثانی .
صله ای که بخاطر این قصیده به امینی رسید سه هزار اقچه ٔ عثمانی بود و وی با این صله ثروتمند شد وبقصد تجارت بسفر رفت . (از ترجمه ٔ مجالس النفائس چ تهران ص 406 و 407). و رجوع به همین کتاب شود.
ای دل نشان ناوک آن دلربا شدی
در عاشقی نشانه ٔ تیر بلا شدی
سرو سهی بقد بلندت نمیرسد
باد صبا بگرد سمندت نمیرسد.
و چنانکه از مجالس النفائس برمی آید در زمان تألیف کتاب (928 هَ .ق .) مولانا امینی از زیارت مکه مراجعت کرد و قصیده ای در مدح سلطان سلیمان که در 926 به تخت جلوس کرده بود گفت . مطلع آن قصیده این است :
بداده زمان مملکت کامرانی
بکاوس عهد و سلیمان ثانی .
صله ای که بخاطر این قصیده به امینی رسید سه هزار اقچه ٔ عثمانی بود و وی با این صله ثروتمند شد وبقصد تجارت بسفر رفت . (از ترجمه ٔ مجالس النفائس چ تهران ص 406 و 407). و رجوع به همین کتاب شود.
