امین خوانساری
لغت‌نامه دهخدا
امین خوانساری . [ اَ ن ِ خوا / خا ] (اِخ ) قاضی امین . قاضی خوانسار و شاعر بود. (قرن 11 هجری ). از اوست :
مرا دردی ز دل بیرون نکردی
که صد درد دگر افزون نکردی
بسویم یک نگاه از گوشه ٔ چشم
نکردی تا دلم را خون نکردی .
(از تذکره ٔ نصرآبادی ص 200 و 201) (از الذریعه قسم 1 از جزء 9 ص 104). و رجوع به صبح گلشن ص 41 و فرهنگ سخنوران شود.
مرا دردی ز دل بیرون نکردی
که صد درد دگر افزون نکردی
بسویم یک نگاه از گوشه ٔ چشم
نکردی تا دلم را خون نکردی .
(از تذکره ٔ نصرآبادی ص 200 و 201) (از الذریعه قسم 1 از جزء 9 ص 104). و رجوع به صبح گلشن ص 41 و فرهنگ سخنوران شود.
