انابیب
لغت‌نامه دهخدا
انابیب . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ انبوب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به انبوب شود.
- انابیب الریه ؛ مخرجهای دم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مخارج دم و نفس از شش . (ناظم الاطباء). || ج ِ انبوبة. (از اقرب الموارد). رجوع به انبوبة شود.
- انابیب الریه ؛ مخرجهای دم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مخارج دم و نفس از شش . (ناظم الاطباء). || ج ِ انبوبة. (از اقرب الموارد). رجوع به انبوبة شود.
