انبان باد

انبان باد. [ اَم ْ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پوستی که آنرا پرباد کرده آهنگران آتش افروزند. (غیاث اللغات ) (از آنندراج ). || انبانی که پر از باد باشد و خالی بود. (ناظم الاطباء). انبان تهی که بباد پر شده . (مؤید الفضلاء) :
چه وزن آورد جای انبان باد
که میزان عدلست و دیوان داد
مرائی که چندین ورع مینمود
چو دیدندهیچش در انبان نبود.

سعدی (بوستان ).

|| مردم فربه و بیکاره و هیچکاره راگویند. (آنندراج ). فربه . (مجموعه ٔ مترادفات ص 268). || شکم آدمی و معده . (ناظم الاطباء). شکم . (مؤید الفضلاء).