انتعال

انتعال . [ اِ ت ِ] (ع مص ) نعل پوشیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). کفش پوشیدن . (از معجم متن اللغة). نعلین در پای کردن .(تاج المصادر بیهقی ). || پیاده پا رفتن درزمین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پیاده سفر کردن .(از اقرب الموارد). || در زمین درشت تخم کاشتن و درآمدن در آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). در زمین درشت زراعت کردن . (از اقرب الموارد). || قائم شدن سایه در موقع ظهر: انتعل المطی ُ ظلالها؛ قائم شد سایه در موقع ظهر. (از اقرب الموارد).