انتیاش

انتیاش . [ اِ ] (ع مص ) دست ناویدن و گرفتن چیز کسی را.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). تناول ، یقال : «الظبی ینوش الاراک وینتاشه ». (از اقرب الموارد). || برون آوردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بیرون آوردن ، یقال : انتاشه من الهلکة؛یعنی او را نجات داد از هلکه . (از اقرب الموارد).