انتیاط

انتیاط. [ اِ ] (ع مص ) همراه بردن شتر کسی را تا خواربار آرد جهت وی . || درآویخته شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). تعلق . (از اقرب الموارد). || دور گردیدن جای . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). دور شدن از چیزی . (از اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی ) . || بریدن چیزی را به رای و دانش خود بی مشورت دیگری . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).