انجل
لغتنامه دهخدا
انجل . [ اَ ج َ ] (ع ص ) فراخ چشم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (مهذب الاسماء) (غیاث اللغات ). یقال : رجل انجل . ج ، نُجل و نِجال . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || فراخ ، پهن دراز از هرچیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
