انح

انح . [ اَ ] (ع مص ) انح انحاً و انوحاً و انیحاً (از باب ضرب )، دم برآوردن از مرض تاسه و دمه و جز آن . (از آنندراج ). رخیدن و دم برآوردن از مرض تاسه و دمه و جز آن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). بتندی و شدت نفس کشیدن از سنگینیی که بسبب بیماری یادمه حاصل آید. (از اقرب الموارد). || نالیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی چ بینش ص 212). بانک کردن . (از مصادر زوزنی از یادداشت مؤلف ).