اندرآشفتن
لغتنامه دهخدا
اندرآشفتن . [ اَ دَ ش ُ ت َ ] (مص مرکب ) خشمگین شدن . تند شدن :
چو سر پرشد از باده ٔ خسروی
شغاد اندر آشفت از بدخویی .
و رجوع به آشفتن شود.
چو سر پرشد از باده ٔ خسروی
شغاد اندر آشفت از بدخویی .
فردوسی .
و رجوع به آشفتن شود.