اندرجهیدن
لغتنامه دهخدا
اندرجهیدن . [ اَ دَج َ دَ ] (مص مرکب ) بدرون جهیدن . جهیدن :
او مار بود و مار چو آهنگ او کنی
اندر جهد ز بیم بسوراخ تنگ غار.
و رجوع به جستن و جهیدن شود.
او مار بود و مار چو آهنگ او کنی
اندر جهد ز بیم بسوراخ تنگ غار.
منوچهری .
و رجوع به جستن و جهیدن شود.