اندوه گسار
لغت‌نامه دهخدا
اندوه گسار. [ اَ ه ْ گ ُ ] (نف مرکب ) شکننده ٔ اندوه . (آنندراج ). غمخوار. متعهد. (فرهنگ فارسی معین ) :
روی تو مرا روز و شب اندوه گسار است
شاید که پس از انده اندوه گساریست .
و رجوع به اندهگسار شود.
روی تو مرا روز و شب اندوه گسار است
شاید که پس از انده اندوه گساریست .
فرخی .
و رجوع به اندهگسار شود.
