اندوه نشینلغتنامه دهخدااندوه نشین . [ اَ ه ْ ن ِ ] (نف مرکب ) که در حال اندوه نشیند. که با غم بسر برد : دردی کش عشق و درد پیمای اندوه نشین و رنج پیمای .نظامی .