انقیار
لغتنامه دهخدا
انقیار. [ اِ ] (ع مص ) افتادن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ویران شدن چاه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد). || میل کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
