اهباء

اهباء. [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ هَباء به معنی گرد و غبار و هوا که از روزن پیدا آید در آفتاب و بدود ماند و با غبار و ریزه های خاک بلند رفته و پراگنده بر زمین . || مردم کم عقل . (از آنندراج ) (منتهی الارب ). و رجوع به هباء شود.