اهناء
لغتنامه دهخدا
اهناء. [ اَ ن َءْ ] (ع ن تف ) گواراتر. هنی ٔتر. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). اهناء المعروف اوحاه ؛ ای اعجله . و اهناء من کنز النطف . (مجمع الامثال میدانی ). قال رسول اﷲ (ص ): کلوا العنب حبة حبة فانه اهناء و امراء. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
