اهیغانلغتنامه دهخدااهیغان . [ اَهَْ ی َ ] (ع اِ) ارزانی و خوبی حال ، یا اکل و نکاح یا اکل و شرب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). یقال : انهم لفی الاهیغین ؛ ای فی الخصب و حسن الحال . (منتهی الارب ). اهیقان .
