اواقیلغتنامه دهخدااواقی . [ اَ ] (ع اِ) نی جولاهه که بر آن پود میباشد. || ج ِ واقیة. رجوع به واقیه شود. || ج ِ اوقیة. (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). و آن چهل درم سنگ باشد. (آنندراج ).
