اوجگاهلغتنامه دهخدااوجگاه . [اَ / اُو ] (اِ مرکب ) جای اوج و بلندی : دوائر فتاده بر این اوجگاه ز بیننده پنهان چو تار نگاه .ملاطغرا (از آنندراج ).