اوطف
لغتنامه دهخدا
اوطف . [ اَ طَ ](ع ص ) مرد بسیارموی مژگان و ابرو. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). درازمژگان و گویند درازابرو. (مهذب الاسماء). انبوه موی ابرو و مژه . (تاج المصادر بیهقی ). || تاریکی برهم نشسته . || زیست خوش وفراخ با ناز و نعمت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
