اکل

اکل . [ اُ / اُ ک ُ] (ع اِ) ثمر. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || رزق . گویند: انقطع اکله ؛ منقطع گردید رزق اویعنی بمرد و بهره ای از دنیا نبرد. (ناظم الاطباء). روزی فراخ . (از اقرب الموارد): فلان ذواکل ؛ یعنی ذوحظ. || رأی و عقل و قوت فهم . || سخت بافتگی جامه . || سختی و درستی خمیر کاغذ؛ گویند: ثوب ذواکل و قرطاس ذواکل . (ناظم الاطباء).