ایار
لغت‌نامه دهخدا
ایار. [ اَ ](اِ) نام ماه سیم بهار است از ماه رومیان . (از آنندراج ) (هفت قلزم ). یکی از ماههای رومیان که آفتاب در ثور باشد. (غیاث ). جوزا. (بحر الجواهر) :
جهان را دهم روز بود از ایار
نود نه گذشته ز پانصد شمار.
این هنوز اول آذار جهان افروزاست
باش تا خیمه زند دولت نیسان و ایار.
دو کانون و دوتشرین و پس آنگه
شباط و آذر و نیسان ایار است .
حزیران و تموز و آب و ایلول
نگهدارش که از من یادگار است .
|| بودن آفتاب در برج جوزا. (آنندراج ). || ترجمه ٔ حساب هم میباشد چه ایارگیر محاسب و حساب گیرنده را گویند. (آنندراج ) (هفت قلزم ).
جهان را دهم روز بود از ایار
نود نه گذشته ز پانصد شمار.
نظامی .
این هنوز اول آذار جهان افروزاست
باش تا خیمه زند دولت نیسان و ایار.
سعدی .
دو کانون و دوتشرین و پس آنگه
شباط و آذر و نیسان ایار است .
حزیران و تموز و آب و ایلول
نگهدارش که از من یادگار است .
(از نصاب الصبیان ).
|| بودن آفتاب در برج جوزا. (آنندراج ). || ترجمه ٔ حساب هم میباشد چه ایارگیر محاسب و حساب گیرنده را گویند. (آنندراج ) (هفت قلزم ).
