ایتکاللغتنامه دهخداایتکال . [ ت ِ ] (ع مص ) ائتکال . ایتکال عضو؛ خوردن بعضی مر بعضی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || خشم گرفتن و برانگیخته شدن و برافروختن از خشم . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ).
