اید ا

اید ا. [ اَی ْ ی َ دَل ْ لاه ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) خدای مؤید دارد. خدای یاری دهد : گفت اید اﷲ الوزیر امیرالمؤمنین وی را [ طاهر ] از فروددست تر اولیاء و حشم خویش بدست گرفته و سینه ٔ او بشکافت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 135).