ایذا
لغت‌نامه دهخدا
ایذا. (ع اِ) رنج و آزار و عذاب و زحمت و جور و ستم و جفا و تصدیع و آزردگی و محنت . (ناظم الاطباء). ایذاء :
زبان درنهندش به ایذا چو تیغ
که بدبخت زر دارد از خود دریغ.
بسمع رضا مشنو ایذای کس .
که مگریکی از غلامان او بدو ایذائی و زحمتی رسانیده است . (تاریخ قم ص 249). رجوع به ایذاء شود.
زبان درنهندش به ایذا چو تیغ
که بدبخت زر دارد از خود دریغ.
سعدی .
بسمع رضا مشنو ایذای کس .
سعدی .
که مگریکی از غلامان او بدو ایذائی و زحمتی رسانیده است . (تاریخ قم ص 249). رجوع به ایذاء شود.
