ایطاءلغتنامه دهخداایطاء. (ع مص ) (از «وطء») پایمال کردن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ).بسپردن دادن ، یقال : اوطأ فرسه ؛ ای حمله علیه فوطئه و اوطاء الشی ٔ فوطئه . || بر کار نادانسته و ناپیدا فرمودن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
