ایغال

ایغال . (ع اِ) در علم عروض آن است که شاعر معنی خویش تمام بگوید و چون بقافیت رسد لفظی بیارد که معنی بیت بدان مؤکدتر و تمامتر گردد چنانکه گفته اند:
آنکه بدرخشد چو مصقول آینه در آفتاب .
و شک نیست که لمعان آینه ٔ مصقول در آفتاب بیشتر و تمامتر باشد و لکن معنی بیت بذکر آفتاب احتیاج ندارد که تشبیه او آن مشبه را در روشنی و درخشیدن بآینه ٔ مصقول تمامست . (المعجم فی معاییر اشعار العجم چ مدرس رضوی ص 264). رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون و تعریفات جرجانی شود.