بادام توأم
لغت‌نامه دهخدا
بادام توأم . [ م ِ ت َ / تُو اَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب )بادام دومغز. رجوع به بادام دومغز شود :
فلک از رشک نگذارد بحال خود دو همدم را
بسنگ از یکدگر سازد جدا بادام توأم را.
|| کنایه از اندام نهانی زن باشد. توفیق گوید :
مپرس از من از آن بادام توأم
دل عاشق دونیم آنجاست از غم .
فلک از رشک نگذارد بحال خود دو همدم را
بسنگ از یکدگر سازد جدا بادام توأم را.
اثیر شیرازی (از فرهنگ ضیاء).
|| کنایه از اندام نهانی زن باشد. توفیق گوید :
مپرس از من از آن بادام توأم
دل عاشق دونیم آنجاست از غم .
(از آنندراج ) (از مجموعه ٔ مترادفات ص 52).
