باده ٔ ناب

باده ٔ ناب . [ دَ / دِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) باده ٔ خالص . باده ٔ صافی :
ز زهد خشک ملولم کجاست باده ٔ ناب
که بوی باده مدامم دماغ تر دارد.

حافظ.