باده رنگ
لغت‌نامه دهخدا
باده رنگ . [ دَ / دِ رَ ] (ص مرکب ) برنگ باده . برنگ شراب . گلگون . سرخ رنگ . میگون :
همه جامه ها کرده پیروزه رنگ
دو چشمان پر از خون و رخ باده رنگ .
یوسف من گرگ مست باده بکف صبح فام
وز دو لب باده رنگ سرکه فشان از عتاب .
همه جامه ها کرده پیروزه رنگ
دو چشمان پر از خون و رخ باده رنگ .
فردوسی .
یوسف من گرگ مست باده بکف صبح فام
وز دو لب باده رنگ سرکه فشان از عتاب .
خاقانی .
