باده ٔ مست

باده ٔ مست . [ دَ / دِ ی ِ م َ ](ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) باده ٔ مست کننده :
آنچه او ریخت به پیمانه ٔ ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است و گر باده ٔ مست .

حافظ.