باده گیر
لغتنامه دهخدا
باده گیر. [ دَ / دِ ] (نف مرکب ) شراب خوار. می خوار. میگسار.شرابخواره . باده نوش . باده خوار. باده کش :
نیک عیبی دارم و آنست عیبم کز خرد
نیستم لت خوارگیر و قمْرباز و باده گیر.
نیک عیبی دارم و آنست عیبم کز خرد
نیستم لت خوارگیر و قمْرباز و باده گیر.
سنایی .