بادگرفتهلغتنامه دهخدابادگرفته . [ گ ِ رِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) متکبر. مغرور: وی از خشم برآشفت [ قاید ] و مردکی پرمنش و ژاژخای و بادگرفته بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 337).
