باد خصیهلغتنامه دهخداباد خصیه . [ دِ خ ُص ْ ی َ / ی ِ ] (ترکیب اضافی ،اِ مرکب ) آبدر خصیه . اُدْره . قیل الماء. استسقاء خصیه . آماس مائی در ضفن . (شلیمر). رجوع به بادخایگی ، بادخایه ، بادخوار، بادخور، غری ، فتق و دبه خایگی شود.
