باد و بوش

باد و بوش . [ دُ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) کرّ و فرّ و شکوه و جلال :
ای بسا باد و بوش تکسینان
ترت و مرت از دعای مسکینان .

سنایی .

رجوع به «باد و بفش » و «بفش » و «بوش » شود.