باد و بفش

باد و بفش . [ دُ ب َ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) کرّ و فرّ و شکوه و جلال :
بدین باد و بفش وسر و ریش گوئی
سنایی نیم بوعلی سیمجورم .

سنایی .

و رجوع به «باد و بوش » و «بفش » و «بوش » شود.