باران باریدن
لغت‌نامه دهخدا
باران باریدن .[ دَ ] (مص مرکب ) نزول باران . فرود آمدن باران . باریدن باران . فروریختن باران . باران آمدن :
عجب که بیخ محبت نمیدهد بارم
که بر وی اینهمه باران شوق میبارم .
عجب که بیخ محبت نمیدهد بارم
که بر وی اینهمه باران شوق میبارم .
سعدی (طیبات ).
