بار منت
لغت‌نامه دهخدا
بار منت . [ رِ م ِن ْ ن َ ](ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اضافه ٔ تشبیهی است که منت وسپاس و شکر را به باری تشبیه کرده است :
به نان خشک قناعت کنیم و جامه ٔ دلق
که بار محنت خود به که بار منت خلق .
من که سر در نیاورم به دو کون
گردنم زیر بار منت اوست .
و رجوع به «بار» شود.
به نان خشک قناعت کنیم و جامه ٔ دلق
که بار محنت خود به که بار منت خلق .
سعدی (از امثال و حکم دهخدا).
من که سر در نیاورم به دو کون
گردنم زیر بار منت اوست .
حافظ.
و رجوع به «بار» شود.
