بازارگه
لغتنامه دهخدا
بازارگه . [ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف بازارگاه . میدان دادوستد. میدان معامله :
پرستنده و دایه ٔبی شمار
ز بازارگه تا در شهریار.
ببازارگه بسته آئین براه
ز دروازه تاپیش درگاه شاه .
و رجوع به بازارگاه شود.
پرستنده و دایه ٔبی شمار
ز بازارگه تا در شهریار.
فردوسی .
ببازارگه بسته آئین براه
ز دروازه تاپیش درگاه شاه .
فردوسی .
و رجوع به بازارگاه شود.