بازتافتن
لغتنامه دهخدا
بازتافتن . [ ت َ ] (مص مرکب ) بازگرداندن . بازپیچاندن :
ز گردان لشکرش هر کس که یافت
عنانش بتندی همی بازتافت .
و رجوع به تافتن شود.
ز گردان لشکرش هر کس که یافت
عنانش بتندی همی بازتافت .
اسدی (گرشاسب نامه چ تهران ص 106).
و رجوع به تافتن شود.