بازی داشتن
لغت‌نامه دهخدا
بازی داشتن . [ ت َ] (مص مرکب ) ببازی داشتن . سهل گرفتن . به بی اعتنائی برگزار کردن . شوخی پنداشتن . کوچک شمردن :
نخستین فطرت ، پسین شمار
تویی ، خویشتن را به بازی مدار.
نگر تا نداری به بازی جهان
نه برگردی از نیک پی همرهان .
از بهر تو جان بازی است پیشش
جان بازی او را مدار بازی .
نخستین فطرت ، پسین شمار
تویی ، خویشتن را به بازی مدار.
فردوسی .
نگر تا نداری به بازی جهان
نه برگردی از نیک پی همرهان .
فردوسی .
از بهر تو جان بازی است پیشش
جان بازی او را مدار بازی .
مسعودسعد.
