باز زر

باز زر. [ زِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) باز زرین پر، کنایه از آفتاب عالمتاب است . (آنندراج ) :
خیز که باز باز زر بر سر چتر نیلگون
گشت پدید باز مرغ از غم دل فغان گرفت .

(از آنندراج ).

صفت آفتاب . (مجموعه ٔ مترادفات ). و رجوع به باز زرین پر شود.