باز جای آمدن

باز جای آمدن . [ زِ م َ دَ ] (مص مرکب ) بقرار اصل بازآمدن . بجای نخست باز گشتن . مجازاً آرامش یافتن . بمجاز، دل بجای آمدن . رفع اضطراب و نگرانی شدن . بحال عادی بازگشتن :
چو آمد دل تاجور بازجای
بتخت کیان اندر آورد پای .

فردوسی .

چو آواز بشنید فرخ همای
بدانست و آمد دلش بازجای .

فردوسی .