باز سفید
لغت‌نامه دهخدا
باز سفید. [ زِ س َ / س ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی باز که به ترکی آنرا طویغون گویند.(شعوری ج 1 ص 156). زُرق . (قطر المحیط) :
باز سفید روضه ٔ انسی ، چه فایده
کاندر طلب چو بال بریده ٔ کبوتری .
بتاج هدهدم از ره مبر که باز سفید
ز کبر در پی هر صید مختصر نرود.
باز سفید روضه ٔ انسی ، چه فایده
کاندر طلب چو بال بریده ٔ کبوتری .
سعدی .
بتاج هدهدم از ره مبر که باز سفید
ز کبر در پی هر صید مختصر نرود.
حافظ.
