باشقهلغتنامه دهخداباشقه . [ ش ِ ق َ / ق ِ ] (اِ) چرکی که از کار کردن در دست و اعضاء بهم رسد (؟) (ناظم الاطباء). این کلمه مصحف «شغه » است باضافه ٔ «با» و رویهم یعنی پینه دار و شوخ گرفته .
