باغشاه

باغشاه . [ غ ِ ] (اِخ ) از باغهای معروف تهران که سابقاً در غرب تهران و خارج از شهر واقع بود و اکنون در داخل شهر قرار گرفته و محل پادگان نظامی است . در زمان قاجاریه این باغ گاه بگاه مسکن پادشاهان نیز بوده است ، در سال 1285 هَ .ش . [ سال اعطای مشروطیت ] مظفرالدین شاه در باغشاه می نشست . (از تاریخ مشروطه کسروی بخش 1 ص 79). در سال 1326 هَ . ق .، محمدعلیشاه قاجار پس از آنکه با مشروطه خواهان و مجلس از درمخالفت در آمد مرکز فرماندهی خود را در این باغ قرار داد، شاه میخواسته از شهر بیرون جسته در باغشاه لشکر بیاراید و بآسانی با مشروطه نبرد کند. دستخطی دادبدین شرح : «جناب اشرف مشیرالسلطنه ، چون هوای تهران گرم و تحملش بر ما سخت بود ازینرو بباغشاه حرکت فرمودیم ، پنجشنبه 4 جمادی الاولی ، عمارت باغشاه .» سپس هشت تن از آزادیخواهان را احضار کرد که شش تن آنان بدین شرح نام برده میشوند: میرزا جهانگیرخان مدیر صور اسرافیل ، سید محمدرضا مساوات شیرازی ، ملک المتکلمین ، سیدجمال الدین واعظ، بهاءالواعظین و میرزا داودخان . ولی مجلس با این تقاضا مخالفت داشت و سرانجام در اثر مقاومت به توپ بسته شد، وکلا از مجلس پراکنده شدند، سید عبداﷲ بهبهانی و مل»المتکلمین و میرزا جهانگیرخان و چند تن دیگر را سربازان دستگیر کردند و به باغشاه بردند. در باغشاه مل»المتکلمین و میرزا جهانگیرخان را بقتل رساندند... (از تاریخ مشروطه ٔ کسروی ص 658).