باقرعلیخان

باقرعلیخان . [ ق ِ ع َ ] (اِخ ) از مشاهیر شعرای پارسی گوی هندوستان که در اوایل قرن 12 هَ . ق . در لکنهوبدنیا آمد. وی دردربار محمدشاه گورکانی بود و درجوانی درگذشت . درنظم و نثر و حسن خط مهارت داشت . دو منظومه موسوم به «رموز الطاهرین » و «مرآت الجمال » و دیوانی دارد. اثر دیگرش «گلستان اسرار» است . از اوست :
شعله زد عشق جسم و جان مرا
شمع سان سوخت استخوان مرا
به غمش سوختم چو دیوانه
داد خاکسترم نشان مرا.

(از قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1202).