بالابال
لغت‌نامه دهخدا
بالابال . (اِ) سخنی که فهمیده نشود. بلبله :
مباش کم ز کسی کو سخن نداند گفت
ز لفظ معنی باید همی نه بالابال .
مراد این است که گنگ نیز با اشارت و سخن نامفهوم مراد خویش فهماند و سخن غضائری تنها بلبله و بی معنی است . و در فرهنگ اسدی این شعر به نام دقیقی و به شاهد پالاپال آمده بدین صورت :
مباش کم ز کسی کو سخن بداند گفت
ز لفظ و معنی باهم همیشه پالاپال .
و بمعنی سیان عربی و برابر سخت پاینده ٔ فارسی گرفته و البته غلط است . (یادداشت مؤلف ).
مباش کم ز کسی کو سخن نداند گفت
ز لفظ معنی باید همی نه بالابال .
عنصری .
مراد این است که گنگ نیز با اشارت و سخن نامفهوم مراد خویش فهماند و سخن غضائری تنها بلبله و بی معنی است . و در فرهنگ اسدی این شعر به نام دقیقی و به شاهد پالاپال آمده بدین صورت :
مباش کم ز کسی کو سخن بداند گفت
ز لفظ و معنی باهم همیشه پالاپال .
و بمعنی سیان عربی و برابر سخت پاینده ٔ فارسی گرفته و البته غلط است . (یادداشت مؤلف ).
